Eerste twee weken in Suriname
Door: Naomi Henriquez
Blijf op de hoogte en volg Naomi
09 Oktober 2017 | Suriname, Paramaribo
Heey leuke volgers!
Zoals de meeste mensen weten, ben ik ontwikkelingswerk aan het doen in Suriname tot eind januari. Met deze blog probeer ik jullie op de hoogte te houden.
Dinsdag 26 september begon het grote avontuur. Afscheid nemen van de buren en mijn vriendinnetje Mandy die zwanger is, was moeilijk en toch wel emotioneel. Op Schiphol was het ook weer emotioneel, want ik moest afscheid nemen van mijn zussen en ouders. Na een paar dikke knuffels en een laatste preek van papa ging ik naar de douane.
De vlucht was prima te doen. Er waren leuke films en series die ik kon kijken. Ik was zo moe dat ik blijkbaar de landing van het vliegtuig heb gemist…
Een tip voor de mensen die een keer naar Suriname willen gaan: ren meteen uit het vliegtuig! Het kan wel één uur duren voordat je door de douane bent en zij gaan zich echt niet druk maken als er een lange rij staat.
Patricia (onze Surinaamse mama) haalde ons op van het vliegveld en had een bus geregeld. Er was echter één probleem: ze dachten namelijk dat het wel zou passen om 17 studenten met in totaal meer dan 590 kilo aan bagage in één bus te proppen. Na een uur passen en meten, merkten we dat dit niet werkte en kwam er gelukkig een andere auto. Uiteindelijk reden we weg en gingen we lekker avondeten. Joanne (vriendin) en ik waren lekker aan het eten totdat wij een soort van soep zagen in een kommetje op tafel. Het leek een combinatie van erwtensoep en champignonsoep. Gelukkig zijn wij beide niet nieuwsgierig en nam ik een grote hap van de ‘soep’. Het bleek geen soep te zijn want mijn mond stond in brand het was een soort van sambal. Dus nog een tip voor de mensen die ooit naar Suriname gaan: vraag eerst wat er op tafel staat en ga niet zomaar eten of drinken proeven.
Rond 12 uur Surinaamse tijd waren wij in het appartement Felisa (5 uur ‘s nachts Nederlandse tijd).
Om 7 uur in de ochtend werd ik wakker door de zon, ik zweette letterlijk mijn bed uit. Met een groepje studiegenoten hebben wij boodschappen gedaan en de euro’s ingewisseld in Surinaamse Dollar (SRD). 1 euro is ongeveer 8,75 SRD. Voor ons als Nederlander is het echt goedkoop, waardoor we ons rijk voelen. De eerste dagen hebben we rustig aan gedaan en vooral gezwommen in het zwembad bij ons in het appartement. Ook heb ik een fiets gehuurd, omdat ik dan niet steeds afhankelijk ben van de taxi. Met fietsen moet ik wel oppassen want ze rijden hier LINKS!
Donderdagavond gingen wij met alle studiegenoten eten bij de Javaan. Ik had lekkere Surinaamse Saoto soep. Wij waren in totaal per persoon omgerekend €3,10 kwijt voor het eten en voor de taxi nog niet eens €0,20. Dat is echt geen geld.
Zaterdagmiddag zijn Lotte, Romée, Joanne en ik naar het centrum van Paramaribo geweest. Daar hebben we lekker rondgelopen en echte schaafijs gegeten.
Zaterdagavond hebben wij met een groepje cocktails gedronken bij ’t Vat. Dat is een uitgaansgelegenheid in Paramaribo, vlakbij ons appartement. De cocktails waren wel lekker en ook dit was geen geld: omgerekend kostte het nog niet eens €2,50/€3,- per cocktail.
Maandag begon het echte avontuur: kennismaken met RCR Medical Centre. Hier ga ik de komende vier maanden een onderzoek verrichten samen met Joanne. Het is een zorghotel/ziekenhuis met meerdere specialismen. Voor de eerste week had ik al een inwerkschema gehad. Elke dag mocht ik op een andere afdeling meelopen om te kijken hoe dat gaat en om kennis te maken met het personeel. Iedereen doet aardig tegen ons en sommige Surinamers gingen zelfs Surinaams tegen mij praten. Dit zag ik als een compliment, aangezien ik hier in Suriname alweer wat bruiner ben geworden. Trouwens, even iets tussendoor: het is hier gemiddeld rond de 33 graden en in de ochtend al 25 graden. Dit betekent dat de kans groot is dat ik zwart terug kom mensen.
Ohja, nog even over het bedrijf, wij krijgen elke middag een warme maaltijd en dit bestaat uit rijst met kip of vis en groente. Super chill want dan hoeven Joanne en ik ook niet elke avond te koken in de warmte.
Over het eten gesproken... het is best lastig om een goede supermarkt te vinden met verse groenten en vers fruit. Er zijn hier heel erg veel Chinese winkels die veel rijst, bami en noedels etc. verkopen.
Joanne en ik hebben een paar keer samen gegeten met Ronan en Bram. Dit is gewoon makkelijker want dan hoeft niet iedereen elke dag te koken en wisselen we een beetje af. Ronan kwam op het idee om bokking (vis) te bakken. Ik had er super veel zin in, omdat ik de hele dag had gewerkt en het lekker vond om thuis te komen en niet te hoeven koken. Ronan heeft echt zijn best gedaan maar de bokking was niet een groot succes en daarom hebben wij toch maar extra vissticks gebakken.
Donderdag waren Joanne en ik vrij en zijn wij naar Fort Zeelandia gefietst. Fort Zeelandia was ooit een fier militair bolwerk, een gevangenis en het hoofdkwartier van een militair regime. (In Nederland is Fort Zeelandia vooral bekend door de gebeurtenissen die er in 1982 plaats hadden gevonden. Vijftien criticasters van het militaire regime die de macht in Suriname hadden overgenomen, werden er neergeschoten. Tegenwoordig staat deze gebeurtenis te boek als de Decembermoorden. De kogelgaten zijn nog steeds zichtbaar in de muren van het fort.)
Afgelopen zaterdag zijn wij met een hele grote groep naar de Colakreek geweest. Nu denk je vast: ‘hè, wat is nou de Colakreek…?’
De Colakreek is een recreatiepark in Suriname. Colakreek heeft zijn naam te danken aan het donkerbruine kreekwater dat lijkt op Cola. Vandaar de benaming 'Colakreek'. Hoewel het water donkerbruin is, heeft dat niets te maken met de kwaliteit ervan. De diepbruine kleur ontstaat door vallende bladeren. Dit proces houdt de zuurgraad van het water constant, waardoor het veilig zwemwater is. Dit heb ik even via Google gedaan voor jullie, zodat jullie snappen wat de colakreek is.
In het begin vond ik het raar om in het water te gaan zwemmen, omdat ik niet gewend ben dat het water donkerbruin/zwart is. Na een tijdje wende ik eraan en hadden we een gezellige dag.
In de avond gingen we stappen in het centrum van Paramaribo. De kroeg waar we heen gingen, heet Tequila. In het begin was het heel erg rustig en waren er meer Nederlanders dan Surinamers. Alle Nederlanders gingen lekker gek dansen op de dansvloer en de Surinamers keken ons aan alsof we gek waren. Dit was een moment dat ik mijzelf echt een blanke Nederlander voelde. Na een tijdje gingen de Surinamers ook dansen. Het was een leuke en gezellige avond/nacht. Toen we thuis waren, ontdekte ik dat we een kleine maar ook dikke huismuis hebben. Ik vond het wel schattig, maar niet iedereen is natuurlijk blij met een huismuis.
Gisteren ben ik met een klein groepje uit eten geweest. Wij gingen pannenkoeken en poffertjes eten. Super lekker natuurlijk en ze hadden meer dan 200 verschillende soorten pannenkoeken. Dus het duurde wel 20 minuten voordat ik een keuze kon maken. Uiteindelijk had ik een pannenkoek genomen met kip. Het was super lekker.
Wat nog op de planning staat voor de komende twee weken zijn:
Dinsdag 10 oktober is er een nationale feestdag en dan zijn er allerlei activiteiten in de stad. Wij krijgen dan een rondleiding en meer informatie over de feestdag.
Het weekend van 20 oktober willen we een weekendtrip doen naar Fredberg. Dit is door de jungle en Fred (eigenaar van de berg) gaat met ons mee. Ik wil graag aan Fred vragen of de berg naast hem vrij is en ik het de Henriquez berg mag noemen. Dat zou toch cool zijn?
Ik wil graag Cindy Withagen bedanken voor het nakijken van mijn verslag.
Bedankt voor het lezen en jullie zien snel een nieuw verslag verschijnen.
Xxx Naomi
Zoals de meeste mensen weten, ben ik ontwikkelingswerk aan het doen in Suriname tot eind januari. Met deze blog probeer ik jullie op de hoogte te houden.
Dinsdag 26 september begon het grote avontuur. Afscheid nemen van de buren en mijn vriendinnetje Mandy die zwanger is, was moeilijk en toch wel emotioneel. Op Schiphol was het ook weer emotioneel, want ik moest afscheid nemen van mijn zussen en ouders. Na een paar dikke knuffels en een laatste preek van papa ging ik naar de douane.
De vlucht was prima te doen. Er waren leuke films en series die ik kon kijken. Ik was zo moe dat ik blijkbaar de landing van het vliegtuig heb gemist…
Een tip voor de mensen die een keer naar Suriname willen gaan: ren meteen uit het vliegtuig! Het kan wel één uur duren voordat je door de douane bent en zij gaan zich echt niet druk maken als er een lange rij staat.
Patricia (onze Surinaamse mama) haalde ons op van het vliegveld en had een bus geregeld. Er was echter één probleem: ze dachten namelijk dat het wel zou passen om 17 studenten met in totaal meer dan 590 kilo aan bagage in één bus te proppen. Na een uur passen en meten, merkten we dat dit niet werkte en kwam er gelukkig een andere auto. Uiteindelijk reden we weg en gingen we lekker avondeten. Joanne (vriendin) en ik waren lekker aan het eten totdat wij een soort van soep zagen in een kommetje op tafel. Het leek een combinatie van erwtensoep en champignonsoep. Gelukkig zijn wij beide niet nieuwsgierig en nam ik een grote hap van de ‘soep’. Het bleek geen soep te zijn want mijn mond stond in brand het was een soort van sambal. Dus nog een tip voor de mensen die ooit naar Suriname gaan: vraag eerst wat er op tafel staat en ga niet zomaar eten of drinken proeven.
Rond 12 uur Surinaamse tijd waren wij in het appartement Felisa (5 uur ‘s nachts Nederlandse tijd).
Om 7 uur in de ochtend werd ik wakker door de zon, ik zweette letterlijk mijn bed uit. Met een groepje studiegenoten hebben wij boodschappen gedaan en de euro’s ingewisseld in Surinaamse Dollar (SRD). 1 euro is ongeveer 8,75 SRD. Voor ons als Nederlander is het echt goedkoop, waardoor we ons rijk voelen. De eerste dagen hebben we rustig aan gedaan en vooral gezwommen in het zwembad bij ons in het appartement. Ook heb ik een fiets gehuurd, omdat ik dan niet steeds afhankelijk ben van de taxi. Met fietsen moet ik wel oppassen want ze rijden hier LINKS!
Donderdagavond gingen wij met alle studiegenoten eten bij de Javaan. Ik had lekkere Surinaamse Saoto soep. Wij waren in totaal per persoon omgerekend €3,10 kwijt voor het eten en voor de taxi nog niet eens €0,20. Dat is echt geen geld.
Zaterdagmiddag zijn Lotte, Romée, Joanne en ik naar het centrum van Paramaribo geweest. Daar hebben we lekker rondgelopen en echte schaafijs gegeten.
Zaterdagavond hebben wij met een groepje cocktails gedronken bij ’t Vat. Dat is een uitgaansgelegenheid in Paramaribo, vlakbij ons appartement. De cocktails waren wel lekker en ook dit was geen geld: omgerekend kostte het nog niet eens €2,50/€3,- per cocktail.
Maandag begon het echte avontuur: kennismaken met RCR Medical Centre. Hier ga ik de komende vier maanden een onderzoek verrichten samen met Joanne. Het is een zorghotel/ziekenhuis met meerdere specialismen. Voor de eerste week had ik al een inwerkschema gehad. Elke dag mocht ik op een andere afdeling meelopen om te kijken hoe dat gaat en om kennis te maken met het personeel. Iedereen doet aardig tegen ons en sommige Surinamers gingen zelfs Surinaams tegen mij praten. Dit zag ik als een compliment, aangezien ik hier in Suriname alweer wat bruiner ben geworden. Trouwens, even iets tussendoor: het is hier gemiddeld rond de 33 graden en in de ochtend al 25 graden. Dit betekent dat de kans groot is dat ik zwart terug kom mensen.
Ohja, nog even over het bedrijf, wij krijgen elke middag een warme maaltijd en dit bestaat uit rijst met kip of vis en groente. Super chill want dan hoeven Joanne en ik ook niet elke avond te koken in de warmte.
Over het eten gesproken... het is best lastig om een goede supermarkt te vinden met verse groenten en vers fruit. Er zijn hier heel erg veel Chinese winkels die veel rijst, bami en noedels etc. verkopen.
Joanne en ik hebben een paar keer samen gegeten met Ronan en Bram. Dit is gewoon makkelijker want dan hoeft niet iedereen elke dag te koken en wisselen we een beetje af. Ronan kwam op het idee om bokking (vis) te bakken. Ik had er super veel zin in, omdat ik de hele dag had gewerkt en het lekker vond om thuis te komen en niet te hoeven koken. Ronan heeft echt zijn best gedaan maar de bokking was niet een groot succes en daarom hebben wij toch maar extra vissticks gebakken.
Donderdag waren Joanne en ik vrij en zijn wij naar Fort Zeelandia gefietst. Fort Zeelandia was ooit een fier militair bolwerk, een gevangenis en het hoofdkwartier van een militair regime. (In Nederland is Fort Zeelandia vooral bekend door de gebeurtenissen die er in 1982 plaats hadden gevonden. Vijftien criticasters van het militaire regime die de macht in Suriname hadden overgenomen, werden er neergeschoten. Tegenwoordig staat deze gebeurtenis te boek als de Decembermoorden. De kogelgaten zijn nog steeds zichtbaar in de muren van het fort.)
Afgelopen zaterdag zijn wij met een hele grote groep naar de Colakreek geweest. Nu denk je vast: ‘hè, wat is nou de Colakreek…?’
De Colakreek is een recreatiepark in Suriname. Colakreek heeft zijn naam te danken aan het donkerbruine kreekwater dat lijkt op Cola. Vandaar de benaming 'Colakreek'. Hoewel het water donkerbruin is, heeft dat niets te maken met de kwaliteit ervan. De diepbruine kleur ontstaat door vallende bladeren. Dit proces houdt de zuurgraad van het water constant, waardoor het veilig zwemwater is. Dit heb ik even via Google gedaan voor jullie, zodat jullie snappen wat de colakreek is.
In het begin vond ik het raar om in het water te gaan zwemmen, omdat ik niet gewend ben dat het water donkerbruin/zwart is. Na een tijdje wende ik eraan en hadden we een gezellige dag.
In de avond gingen we stappen in het centrum van Paramaribo. De kroeg waar we heen gingen, heet Tequila. In het begin was het heel erg rustig en waren er meer Nederlanders dan Surinamers. Alle Nederlanders gingen lekker gek dansen op de dansvloer en de Surinamers keken ons aan alsof we gek waren. Dit was een moment dat ik mijzelf echt een blanke Nederlander voelde. Na een tijdje gingen de Surinamers ook dansen. Het was een leuke en gezellige avond/nacht. Toen we thuis waren, ontdekte ik dat we een kleine maar ook dikke huismuis hebben. Ik vond het wel schattig, maar niet iedereen is natuurlijk blij met een huismuis.
Gisteren ben ik met een klein groepje uit eten geweest. Wij gingen pannenkoeken en poffertjes eten. Super lekker natuurlijk en ze hadden meer dan 200 verschillende soorten pannenkoeken. Dus het duurde wel 20 minuten voordat ik een keuze kon maken. Uiteindelijk had ik een pannenkoek genomen met kip. Het was super lekker.
Wat nog op de planning staat voor de komende twee weken zijn:
Dinsdag 10 oktober is er een nationale feestdag en dan zijn er allerlei activiteiten in de stad. Wij krijgen dan een rondleiding en meer informatie over de feestdag.
Het weekend van 20 oktober willen we een weekendtrip doen naar Fredberg. Dit is door de jungle en Fred (eigenaar van de berg) gaat met ons mee. Ik wil graag aan Fred vragen of de berg naast hem vrij is en ik het de Henriquez berg mag noemen. Dat zou toch cool zijn?
Ik wil graag Cindy Withagen bedanken voor het nakijken van mijn verslag.
Bedankt voor het lezen en jullie zien snel een nieuw verslag verschijnen.
Xxx Naomi
-
09 Oktober 2017 - 22:14
Mama:
Super leuk je verslag en je foto's -
09 Oktober 2017 - 23:03
Nathasja :
Hahaha lekker kind! Vooral dat 20 minuten uitkiezen van een pannenkoek en toch eindigen met iets met kip!
Wij zijn suoer.trots op je dushi! -
09 Oktober 2017 - 23:06
Dagmar:
Heerlijk je verslag, ga stuk! Educatief en hilarisch! Schrijf snel weer! Mis je xxxx -
09 Oktober 2017 - 23:26
Joyce:
Heerlijk om te lezen jullie avonturen! Die sambal -
09 Oktober 2017 - 23:56
Emmy:
Ik ga stuk! XD XD mis je!!! -
10 Oktober 2017 - 01:25
Ruben:
Wel jammmerr dat het geen colaa is -
10 Oktober 2017 - 05:31
Bekje:
Wat een leuk verslag.en ik beloof je, we houden de sambal uit je buurt thuus. -
10 Oktober 2017 - 09:00
Lisa:
Geweldig verhaal! Ik stem Henriquez-berg hahaha -
10 Oktober 2017 - 11:13
Mariam:
Super leuk je reisverslag te lezen. Heel veel plezier met je onderzoek.
Xxx -
10 Oktober 2017 - 17:36
Joks:
Naomi, dit is een onderdompeling in het Surinaamse.
Grappig, dat je in het Surinaams bent aangesproken. Die Henriquez berg vind ik echt een giller.
Je hebt best al veel gezien in deze korte tijd, leuk, leuk.
Veel plezier, wel erg warm daar. Liefs xxx -
10 Oktober 2017 - 21:33
Mario:
Wat een leuke verhalen Naomi, werken en genieten!
Kijk nu al uit naar je volgende blog.
Liefs,
Mario -
12 Oktober 2017 - 21:50
Manja:
Hartstikke leuk om te lezen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
