Dag van de Marrons en Fredberg

Odi ala suma (gegroet iedereen),

Voor ik aan mijn reisverslag begin, zal ik eerst even iets vertellen over de verschillende bevolkingsgroepen in Suriname:
De oorspronkelijke inwoners van Suriname zijn de inheemsen (indianen).
De marrons zijn afstammelingen van Afrikaanse slaven die van de plantages weggelopen waren om in het regenwoud een nieuw bestaan op te bouwen.
De creolen zijn ook afstammelingen van Afrikaanse slaven, alleen zij zijn vrijgelaten, vrijgekocht of bij de afschaffing van de slavernij in 1863 bevrijd.
De Hindoestanen zijn afstammelingen van contractarbeiders, die in de negentiende eeuw uit India naar Suriname kwamen om op de plantages te werken. De hindoestanen konden gratis terugkeren naar hun land van herkomst, maar een groot deel koos ervoor om in Suriname te blijven.
Javanen hebben ook contractarbeiders als hun voorouders. Zij kozen er ook voor om in Suriname te blijven. Het grootste deel van de Javanen is moslim.
Een leuk feitje: de vijf punten van de gele ster in de vlag van Suriname staan voor deze vijf belangrijkste bevolkingsgroepen.

DAG VAN DE MARRONS
Dinsdag 10 oktober was er een nationale feestdag, namelijk ‘de dag van de Marrons’.
(Dit is een belangrijke herdenkingsdag voor de Marrons uit Suriname. Vanaf 1974 herdenken en vieren deze Marrons jaarlijks op 10 oktober, waar ook ter wereld, de succesvolle strijd van hun voorouders tegen onderdrukking en voor vrijheid) In Paramaribo werd dit gevierd in de Palmentuin. Gezellige standjes met veel eten en drinken en een podium met leuke optredens, brachten een goede sfeer. Wij kregen die dag een rondleiding van Errol door de Palmentuin en door een stukje centrum van Paramaribo. Hij vertelde ons meer over de geschiedenis van de Marrons. Het was een leuke dag, maar ook vooral leerzaam om te weten hoe de cultuur eruitziet. Trouwens, bij het podium waren allemaal kleine kinderen van ongeveer 2 tot 5 jaar echt super schattig. Opeens ging een meisje van ±3 jaar vet goed dansen en schudden met haar billen. Op dat moment vond ik het jammer dat ik een Nederlandse ritmegevoel heb en niet een Arubaanse….

FITGIRLS
Woensdag ben ik met Errol, Joanne, Sanne, Cindy en Aimée naar volleybal en naar de fitness geweest, waar Errol ons heeft voorgesteld. Ik ben nu 2 keer per week aan het fitnessen met de jongens (er zijn 3 jongens en 14 meiden). Over de fitness gesproken; er zijn een stuk of 4 personal trainers en tot nu toe heb ik ze alleen nog maar vrouwen zien trainen. Ik denk dat ik ook weet waarom de meeste Surinaamse vrouwen wat vollere billen hebben… De personal trainer traint alleen maar billen met ze…

DRUKKE ZATERDAG
Zaterdag ben ik met een groepje naar de combémarkt geweest. Dit is een soort van Lidl/Aldi, maar dan echt super groot met allemaal lekkere en goedkope producten. Zo heb ik een hele grote watermeloen gehaald (jammie) voor maar 10 SRD. Dat is nog niet eens €1,20! Opvallend waren de stuk of 15 kassa’s, waar bij elke kassa zo’n 3 personeelsleden stonden. De ene bedient de kassa en voert alles handmatig in, de andere kijkt na of het allemaal klopt en de laatste wacht op een seintje en pakt alles in voor je. Dan denk je: ‘ooh dat valt best mee.’ Maar sommige mensen doen hier dus hun wekelijkse boodschappen … nou dan kan je rustig 10/15 minuten wachten hoor. Persoonlijk vind ik dit niet erg, want dan kan ik lekker de tijd nemen om mensen te bekijken.
Na de boodschappen ben ik gaan zwemmen met wat huisgenoten bij een groot zwembad met een duikplank. Natuurlijk wilde ik van de duikplank afspringen en voelde ik mij weer als een klein schattig meisje. Er was alleen 1 nadeel: de duikplank was 3 meter hoog en stond vol in de zon. Ik liep met volle moed naar de duikplank, maar verbrandde bijna mijn voeten! Of te wel: ik rende keihard naar de duikplank en sprong zo snel als ik kon het water weer in.
Die avond ging ik met een groepje naar het onafhankelijkheidsplein voor een feest van de hindoestanen: Divali/Diwali (lichtjesfeest). Het feest gaat over de overwinning van het goede over het kwade, overwinning van het licht over de duisternis, overwinningvan de gelukzaligheid over de ontwetendheid. Het was een leuke en leerzame feest.

CHILLEN MET DIE BILLEN
Zondag was een fijn en chill dagje. Ik heb lekker gezwommen en monopoly gespeeld. Opeens appte mama of ik wilde skypen en of ik tijd had. Natuurlijk had ik tijd, want ik deed toch niks die dag. Zo gezegd, zo gedaan: dus ging ik skypen. Mama en papa waren bij Granny (Trien) met Berrie, Jannie en Jose. Ik vond het leuk om iedereen weer even te zien en te spreken. Met zulke momenten ben ik blij dat de technologie al zover is en dat de WiFi het goed deed.

FREDBERG
Vrijdag 20 oktober was het zover. Ik ging naar Fredberg.
Om 7 uur moesten we ons melden en om half 8 zouden we met de bus vertrekken. Het zou natuurlijk raar zijn als de bus op tijd zou komen... Uiteindelijk was hij er dan ook pas rond 8:20 uur. Gezellig zaten we met z’n alle in de bus richting de Fredberg. Het was ongeveer 3 uur rijden, Surinaamse tijd. Er waren wat problemen met de bus, waardoor we uiteindelijk pas rond 15:00 uur aankwamen. Dit was helemaal niet erg, omdat ik mij er al op had ingesteld dat het ongeveer 5 uur Nederlandse tijd rijden was. Tussendoor kregen we drinken en gebakken banaan met pindasaus, dus mij hoor je niet klagen.

Toen begon het echte avontuur, namelijk: de Fredberg. De berg is van Fred, (ja ik hoor je al denken van: ‘nou dat is logisch’) maar oke Fred heeft 6 jaar in de jungle gewoond en is een Marron. Toen Fred eindelijk voor de eerste keer op de top was, was het zo mistig dat hij het mooie uitzicht niet kon zien. Dit vond ik best wel sneu, want het is echt niet een makkelijke tocht. Later heeft hij geregeld dat het grote stuk grond zijn eigendom werd en vanaf toen noemde hij het de Fredberg. Na een tocht door de jungle kom je aan op de top, waar zo’n mooie uitzicht is. Dat kan ik gewoon niet omschrijven.

We hebben er 2 uur over gedaan om de top te bereiken en dat was best wel zwaar. Ik heb op zich best wel een goede conditie, maar bergbeklimmen is toch iets anders dan hardlopen. We moesten onze kleding meenemen in de tas en 2 grote flessen van 1,5 liter water. De ene fles was voor de heenweg en de andere voor de terugweg. Er was namelijk geen water op de top, omdat het regenseizoen pas in december start. Boven was er een soort van kamp met allemaal hangmatten waar we de nacht zouden doorbrengen. Eerst wilden we graag de zonsondergang zien en natuurlijk toeristische foto’s maken. Er waren 2 kanten van de Fredberg om het mooie uitzicht te zien, namelijk; de steile kant en minder steile kant. Wij gingen eerst naar de steile kant. Ondanks dat het zo steil was, was ik niet echt bang. Ik had alleen maar oog voor het mooie uitzicht. Op een gegeven moment viel iemand bijna en maakte ze een schijnbeweging. Opeens kwam er een klap van angst vol mijn gezicht in. Ik durfde even niet te bewegen en wilde absoluut niet verder van de berg af. Ik wilde graag nog in leven blijven om dit te vertellen aan jullie. Nou mensen, dat is in ieder geval gelukt.

Na wat toeristische foto’s te hebben gemaakt, wist ik niet hoe snel ik weer van de berg af moest komen. Gelukkig kwam Fred er net aan en hielp hij mij een handje. Bij de minder steile kant had ik nergens last van en kon ik lekker mijn ding doen. Ik ging eerst even kijken welke berg ik kan ownen om het de Henriquez berg te noemen. Intussen was Fred aan het koken, dus liep ik snel naar hem toe om te vragen of ik zijn nieuwe buurvrouw mocht zijn. Hij moest lachen en vond het leuk om een buurvrouw te hebben. Ik mocht zelf kiezen welke berg ik wilde. In de avond hebben we met z’n alle op de minder steile berg gegeten en naar de sterren en Saturnus gekeken. Ineens zagen we een vallende ster. Dit was mooi om te zien. Net als het moment op de Fredberg dat ik mijn allereerste vuurvliegje ooit zag. Ik dacht meteen aan tinkerbell van Peter Pan (ik weet dat jullie dit nu ook echt dachten Lisa en Nathasja).

Ik had al gezegd dat er op de berg geen water was dus je kan je voorstellen dat er ook geen douche en wc was. Toen ik naar de wc moest, mocht ik dus lekker op een soort van houten plankje in de jungle plassen waar iedereen plast en poept. Eigenlijk moet je het zien als wildplassen en goed richten, anders plas je over je eigen benen heen. Wat het extra moeilijk maakte, was dat het al donker was. Je kon dus helemaal niks zien. Ik ging samen met Joanne naar de ‘wc’ en Joanne had een goed idee. Ze draaide zich om zodat zij mijn kont niet kon zien en scheen wel met een zaklamp zodat ik wel alles kon zien. Hier hebben we best hard over gelachen, omdat je echt trots bent als je iemand hoort plassen en je bijna een applausje wil doen.

Ik was best wel moe van zo’n lange dag en besloot om lekker te gaan slapen in de hangmat. Het was echt een leuke ervaring, maar ik heb niet echt lang kunnen slapen. Ik kon amper draaien of ik lag al bijna uit de hangmat. Joanne en Lotte lagen dicht naast mij en Joanne had haar knie uitgestoken. Iedere keer als ik wilde draaien had ik een knie tegen mijn kont aan en dit was geen pretje kan ik jullie vertellen. Rond 6 uur ging mijn wekker en heb ik sommige mensen wakker gemaakt, omdat we de zonsopgang wilden zien. Dit was ook heel erg mooi en het ging best snel. Na een lekker ontbijtje gingen we terug naar beneden. Fred nam wat meer tijd en we hebben veel geleerd over de jungle. Hij liet ons een bladpad zien en die was zó gecamoufleerd dat ik hem in het begin totaal niet gezien had. Ook liet hij ons uit een liaan drinken. Een liaan is een soort van lange tak waar Tarzan altijd mee slingerde. Er zijn meerdere lianen: diegene waar je van kan drinken en ook medicamenteuze lianen. Op het laatst zagen we apen in de boom. Echt super schattig!

Toen we helemaal terug afgedaald waren, zijn we naar het basiskamp gegaan. Dit is een soort van paradijs met normale douches, wc’s en bedden met matrassen. Bovendien stroomde er naast het kamp een leuk kreekje/rivier. Ik ging lekker zwemmen en ik vroeg of daar piranha’s of kaaimanen/waterkip (kleine krokodillen) in zaten. Gelukkig zat dat er niet in en kon ik lekker zwemmen. Ik ging even bij Fred zitten, omdat hij iets knalgeels aan het eten was. Hij vertelde mij dat het totaal niet pittig was. Ik kon het ook wel proeven, zei hij, en daarom daagde hij mij uit. Ik hoefde alleen maar een stukje te likken (ik weet dat dit nu raar klinkt, maar je had er bij moeten zijn). Ik geloofde Fred, want hij komt uit de jungle toch? Dus ik deed het, maar je raadt het al: het was kapot pittig. Ik rende snel naar het water en kreeg tranen in mijn ogen. Fred en een paar andere mannen lachten mij uit. Op een gegeven moment kwam Fred en maakte hij lekkere limonade voor me, waardoor de pittigheid verdween. Mijn tong tintelde letterlijk en ik doe dit nooit meer. Ik heb wel respect voor Fred, want hij eet een hete peper zo op alsof het een snack is… hoe dan?

Rond 4 uur gingen we met de bus naar de jungle om vogels en andere dieren te spotten. Fred heeft hier echt ogen en oren voor. Hij ziet vanaf een grote afstand dat er een vogel in een 15 meter hoge boom zit. HOE DAN??? Toen het wat donkerder werd, mocht ik samen met een paar studiegenoten op het dak zitten van de auto en gingen we rijden over een hobbelig weggetje. Op een gegeven moment stopt Fred met rijden en ziet hij een slang in een boom. HOE DAN??? Wij mochten allemaal de slang vasthouden. Wat was dit een gaaf moment. We reden weer verder en hij stopte weer. Ik keek goed om mij heen om te zien wat hij nou zag. Nou op een afstand van ± 30 meter en in een 20 meter hoge boom zat in een van de 30 takken een buidelrat. HOE DAN??? Dit was super mooi om te zien door de camera.

In de avond werd er een groot kampvuur gemaakt en lekkere muziek opgezet. We dansten en chillden wat, tot er op een gegeven momenten een man kwam met een kaaiman in zijn handen. Die zwemmen dus wel in het riviertje! IK HEB DUS GEWOON GEZWOMMEN WAAR KAAIMANEN OOK LEKKER ZWEMMEN. Als ik dat wist, was ik dus nooit in het water geweest hè, dat snap je wel. Voor de rest was het een lekkere rustige avond. Ik heb lekker geslapen en werd rond half 7 wakker.

Gelukkig kwam Fred rond 7 uur bij ons en vroeg hij of er iemand mee wilde naar de jungle om vogels te spotten. Ik ging natuurlijk mee, want de rest sliep nog en ik had niks te doen. Fred heeft voor mij super mooie foto’s gemaakt. Om half 9 zou Fred een lekker ontbijt voor ons maken en rond 10 uur ging ik met onze groep 1,5 uur door de jungle lopen. Fred heeft veel vertelt over de verschillende bomen die de Marrons en de Indianen vroeger gebruikten. Ook waren er op dat moment mensen al 3 weken bezig om een grote kano te maken van bomen. Deze kano liet hij aan ons zien.

Toen we terug waren, heb ik toch nog even gezwommen in het riviertje. Het was zo warm en ze vertelden mij dat er overdag geen kaaimannen waren. Ronan, Joanne en ik leek het leuk om visjes te vangen met onze handen. Dit lukte niet want we waren veel te traag. Op een gegeven moment pakte/raakte Ronan iets onder water en hij gilde en rende snel naar de kant. Ik bedacht mij geen seconde en rende keihard achter hem aan. Waarna Joanne 1 minuut later rustig komt aankakken. Uiteindelijk was het gewoon een blaadje ,tak of vis wat hem aanraakte…. We zijn toch maar snel naar de rest gelopen voor de zekerheid. Je weet maar nooit toch? Daarna gingen we naar huis. Na een busrit van ongeveer 3,5 uur waren we lekker thuis en heb ik al de jungle/zweetgeur van mij afgedoucht en ben ik lekker gaan slapen.

Ik heb heel veel foto’s en video’s. Volgende week probeer ik ze uit te zoeken en een mooi filmpje te maken, zodat jullie kunnen zien wat ik allemaal heb meegemaakt.

Wat er op de planning staat voor de komende weken:
- De Surinaamse gaypride
- Trip naar Bigi Pan
- Dolfijnentoer op de boot en naar de plantages

Odi en blesi (groeten en zegen)