Apiapaati en Voltzberg

I WEKI NOH volgers,

Dit is mijn een na laatste reisverslag, ik vind het zelf ook jammer hoor.

KICKBOKSEN
Het leek mij altijd al leuk om een keer te gaan kickboksen, alleen kwam dit er nooit van. Totdat een studiegenoot hier in Suriname vroeg wie er mee wilde gaan naar kickboksen om te kijken hoe dat gaat, en ik wilde natuurlijk graag mee. Het is echt KAPOT zwaar. Het is een hele andere conditie dan ik heb, maar het was wel super leuk. De eerste drie kwartier gingen we echt kickboksen en het laatste kwartier gingen we buikspieren trainen. Het was zelfs zo erg en zwaar dat ik gewoon uitgleed van mijn eigen ZWEET! Ja ik weet het, het is echt ranzig maar ik had wel een gevoel dat ik hard had gesport haha. Ik had twee dagen echt heel veel spierpijn, maar het was het allemaal waard.

APIAPAATIE
Het weekend van 8, 9, 10 december gingen we naar een Marrondorp genaamd: Apiapaatie. De gidsen zeiden dat het drie uur rijden was met de auto en drie uur met de boot. Haha dat was echt één grote grap want we gingen om half negen in de ochtend weg en waren om zeven uur in de avond aangekomen bij het Marrondorp. Op de boot was het wel relaxed, beetje varen en zonnen. Het enige nadeel was dat je na een tijdje geen houding meer kon vinden en je kont pijn doet van de houten planken.
Zaterdag gingen we naar de Ananasberg en naar de watervallen om watersport te doen. Na een leuke wandeling door de jungle kwamen we bij de Ananasberg, daar was een mooie uitzicht op de jungle. Na wat leuke toeristische foto’s gingen we lekker ananas eten, want ja als je op Ananasberg ben dan moet je ook ananas eten toch? Door de jungle kwamen we allemaal verschillende soorten planten en bomen tegen, zoals de paracetamolboom, anijsblaadjes, citroenblaadjes etc. De paracetamolboom smaakt echt naar paracetamol, het was niet echt lekker maar ik vond het wel gaaf dat het precies zo smaakte. Ik weet trouwens niet meer hoe de boom echt heet. Daarna begon het echte avontuur namelijk waterstuben. We kwamen aan bij de Gran Dan stroomversnelling en het was zo mooi! Iedereen deed een reddingsvest aan en we mochten in de stroomversnelling springen. Dit gaf mij wel een adrenalinekick en ik vond het zo gaaf om dat te doen. Daarna hadden de gidsen een grote opblaasbare band-achtig iets. Daar konden we met ze drieën op en gingen we van de woeste stroomversnelling af. Dit was ook super leuk en zo spannend, omdat je je goed moet vasthouden anders val je ervan af en dat is niet fijn met allemaal rotsen… Daarna gingen we naar de Tapawatravallen waar we konden zwemmen en onder een waterval konden zitten om een lekkere gratis rugmassage te krijgen. Ook mochten we weer op de opblaasbare band maar nu hadden ze het vastgemaakt aan de boot. Doordat de boot keihard ging varen, vlogen/zweefde wij erachter aan. Ik kreeg toen de slappe lach en kwam niet meer bij, maar ik wilde natuurlijk niet loslaten anders was ik alleen in de rivier en ik wist dat ik ook nooit charmant op dat opblaasbare ding zou komen. Uiteindelijk was het wel leuk geweest en toen het donker werd, zijn we naar de Marrondorp gegaan. In de avond was er nog een dorpsfeest en hebben we met ze alle wat gedronken en gek gedanst. Voornamelijk hebben de Surinamers lekker uitbundig gedanst en dit was mooi om te zien.
De volgende dag gingen we naar een andere Marrondorp om daar te kijken hoe ze rijst klaarmaken. Ik wist eerlijk gezegd niet dat het zoveel werk was. Er was een vrouw die de rijst ging stampen om zo de vliesjes van de rijst los te maken en vervolgens de vliesjes eraf haalde. Ik mocht ook nog mee helpen met stampen maar ik merkte snel dat het echt zwaar werk is. De vrouwen van het dorp waren zo gastvrij en hadden geroosterde pinda’s gemaakt en ons laten proeven. Op een gegeven moment zie ik allemaal kleine jongetjes voetballen en ik bedacht mij geen seconde en ik ging met ze meedoen. Dit was heel erg gezellig ook al was er een taalbarrière, maar met voetbal maakt dat helemaal niet uit. Na een tijdje gingen we met ze alle de bal hooghouden en naar elkaar overschieten. Voor ik het wist moesten we weer gaan. Ik was verliefd op een kleine schattig jongetje en hij wilde gelukkig met mij op de foto, zodat ik nog een aandenken heb.
Daarna zijn we weer met de boot en de auto naar huis gegaan. Al met al was het een leuke weekend en heb ik geen kont meer over… haha

RALEIGHVALLEN EN VOLTZBERG
Het weekend van 15,16 en 17 december gingen we met een groepje naar de Raleighvallen en Voltzberg. Dit was tevens mijn laatste grote trip van drie dagen in Suriname en de jungle. We moesten ons om zeven uur melden in de ochtend en we zouden er ongeveer zes à zeven uur over doen om er te zijn. Dit betekent dat we eerste met de auto moeten gaan en het laatste stuk met de boot. De boot was gelukkig wel fijn omdat er andere zittingen waren en ik minder last van mijn kont kreeg. Na een tijdje varen was het lunchtijd en hoe leuk zou het zijn als je luncht op een grote rots of in het water? Nou dit deden we ook en het was niet zomaar een lunch het was namelijk ROTI. Ik had het best wel warm op de boot dus ik besloot om lekker in de rivier te zitten en te genieten van mijn roti. Nadat iedereen het eten op had gingen we verder varen tot we bij FUNGU-eiland waren. Hier konden wij ons omkleden en onze wandelschoenen aandoen om een leuke jungletocht te maken. Voordat we dat gingen doen waren er allemaal aapjes in de boom en die mochten we bananen geven. Hoe schattig is dat?! Tijdens de jungletocht kwamen we weer allemaal medicinale planten/bomen tegen zoals de jodiumboom. Ook zagen we een slang en mochten we aan een liaan slingeren. Even later kwamen we aan bij de Raleighvallen.
De Raleighvallen lijkt op een hele grote waterval maar het is een grote stroomversnelling in de Coppenamerivier. We konden daar niet makkelijk heen lopen en moesten over rotsen klimmen en over het water. Natuurlijk ben ik eigenwijs en had ik mijn schoenen uitgedaan omdat ik door het water moest lopen en ik had geen zin om mijn schoenen mee te nemen. Het was toch nog maar een klein stukje lopen over de rotsen en dan waren we er al. De gids begon te lachen toen ik met een paar andere geen schoenen aan had en hielp ons wel om naar de Raleighvallen te komen. Uiteindelijk was het ons gelukt na wat pijnlijke voeten en gingen we lekker in de stroomversnelling liggen. Voor we het wisten moesten we weer teruglopen omdat het donker werd. Het is natuurlijk veel leuker om door de jungle te lopen als het donker is want dan zie je meer dieren. Ik wilde heel graag dieren spotten en scheen met m’n zaklamp heen en weer om rode ogen te zien, dit betekend namelijk dat er een dier is. Helaas had ik maar twee spinnen en een vlinder gespot, maarja het was toch een mooie poging. Op een gegeven moment ziet de gids rode ogen en het bleek een buidelrat te zijn die voor ons snel ging oversteken. Ik was best wel blij dat we niet alleen maar spinnen en vlinders hadden gezien maar ook een buidelrat.
Toen we terug bij het kamp waren hadden we lekker eten en gingen de meeste mensen slapen.
De volgende dag gingen we naar de Voltzberg. Na een lekker ontbijt moesten we onze spullen pakken en ons mentaal voorbereiden voor de lange jungle tocht van negen kilometer. Na een paar uur wandelen door de jungle kwamen we bij een groot platform en recht voor ons stond de Voltzberg. Nu moesten we nog maar 45 minuten lopen en voornamelijk klimmen. Ik was er helemaal klaar voor en dacht dit kan ik. Nou halverwege zakte de moed in mijn schoenen. We moesten steeds hoger klimmen en je kon je amper meer goed vasthouden. Op een gegeven moment konden we ons nergens vasthouden en moesten wel steil omhoog klimmen om tot de top te komen. Ik mocht van mijzelf niet naar beneden of naar de zijkant gaan kijken, omdat ik bang was dat ik niet verder zou gaan lopen. Joanne liep voor mij en ik volgde haar op de berg en ik keek alleen maar naar haar voeten totdat ik opeens met één voet uitgleed en ik met beide handen de rots vastpakte en niet meer overeind durfde te staan. Pen Tay/Wilfred was één van de gidsen en hij hielp mij en ik kon weer een stuk omhoog. En opeens gebeurde het: ik durfde niet meer naar boven te lopen, ik had het gevoel dat ik vier paniekaanvallen kreeg en ik kon wel bijna janken van de angst. Het lukte mij niet meer om verder te lopen, ik bedacht de ergste scenario’s in mijn hoofd en het liefst wilde ik dat mama bij me was. Helaas kon dit niet en vroeg ik of iemand de andere gids wilde halen en hij mij moest helpen. Etto (gids) kwam mij gelukkig helpen en we liepen hand in hand het laatste stukje van de berg. Pff het eerst wat ik deed was zitten en mijzelf amper bewegen en ik moest echt even bijkomen. Toen ik bijgekomen was kon ik snel nog wat toeristische foto’s maken en was ik toch wel trots dat het mij gelukt was om naar boven te komen met hulp en het was 240 meter hoog! Het enige wat ik op dat moment dacht was: ‘Hoe kom ik ooit naar beneden ze moeten echt een helikopter voor mij regelen hoor ik kan anders niet naar beneden komen’. Helaas regelde niemand voor mij een helikopter en moest ik echt naar beneden. Etto hielp mij gelukkig en we liepen samen met zweethandjes naar beneden.
Toen we beneden waren, hebben we lekker een broodje gezond gegeten en mochten we weer wat kilometers wandelen door de jungle om naar een waterval te gaan. Als je zoveel loopt, ben je gewoon echt kapot en bezweet en wil je zo snel mogelijk naar de waterval. Opeens dachten Joanne en ik de waterval te horen maar helaas was dit niet zo. Een uur later hoorde we echt de waterval en ik raapte al mijn energie bij elkaar en nam een sprint naar de waterval. Ik weet nog steeds niet hoe ik aan zoveel energie kwam maar ik had zoveel behoefte om in de waterval te zwemmen. Tijdens het chillen en zwemmen kregen we nog watermeloen en gingen we richting het kamp. Etto had een leuk idee en vertelde ons dat we met de boot naar het kamp konden gaan of om lekker naar het kamp te zwemmen. Bijna iedereen besloot om lekker te zwemmen. Nou ik had na vijf minuten al spijt… Mijn hele lichaam was op en we gingen langs wat stroomversnellingen wat best wel hard ging en waar je snel uit moest zwemmen. Halverwege het zwemmen, bedacht ik mij dat ik samen met piranha’s aan het zwemmen ben en ik ook nog is ongesteld ben en ik eigenlijk niet had mogen zwemmen…. Je snapt wel dat ik een lichtelijke paniekaanval had, maar er is gelukkig niks gebeurt. De piranha’s vonden mij super lief denk ik… Ik zag gelukkig het kamp al en wist dat we bijna klaar waren met zwemmen tot er opeens een grote rots in het water lag en niemand die natuurlijk kon zien aangezien het water donkerbruin/zwart is. Iedereen kwam er met zijn knie tegen aan en het eerste wat iedereen deed was om te kijken of niemand bloed had. Gelukkig had niemand dat en konden we verder zwemmen naar het kamp.
Bij het kamp konden we ons omkleden en gingen we lekker BBQen en naar vallende sterren kijken. Ik hoorde dat er een vogelspin zat in een huisje verderop en die wilde ik graag vasthouden. Zo gezegd zo gedaan en had ik een kleine vogelspin op mijn hand en arm lopen. Het enige wat ik nog wilde doen was vissen want dit had ik nog nooit gedaan. Ik had geregeld om met een klein groepje zondagochtend om half zeven(!) te gaan vissen. En ja hoor het lukte mij om te gaan vissen. Hoe leuk is het om de eerste keer meteen DRIE vissen te vangen en het zijn niet zomaar vissen… nee het zijn PIRANHA’S! In totaal hadden wij in één uur tijd vijftien piranha’s gevangen. Uhm als ik echt had geweten dat er zoveel piranha’s waren dan had ik dus echt niet in het water gezwommen hé! Er zwommen ook sidderalen, dat zijn langwerpige vissen die stroomstoten geven. Die zwommen ook gewoon in hetzelfde water waar ik heb gezwommen… Wij wilde onze vangst laten zien aan de rest en we gingen terug naar het kamp om daar de piranha’s schoon te maken en te bakken. Ja mensen ik heb vier piranha’s schoongemaakt en het was best leerzaam. Etto had de piranha’s gebakken en nam ze mee voor de terugreis. Helaas was het weekend voorbij en gingen we weer naar huis. Halverwege met de boot gingen we op een heel klein eilandje stoppen om daar te lunchen. We hadden lekker rijst met koolsalade en piranha’s na lekker geluncht te hebben, gingen we weer verder varen en het laatste stuk zijn we met de auto naar Paramaribo gegaan. Dit was echt een gave trip om mee af te sluiten. Ik ga de jungle echt missen en de lieve mensen die er wonen.

KERSTAVOND & KERST
Met kerstavond gingen we naar de Comedy XL show, daar traden onder andere: Najib Amhali, Roué Verveer en Murth Mossel op. Dit was een gezellige en leuke avond. Er werden Nederlandse grappen gemaakt maar ook Surinaamse grappen die wij niet allemaal konden verstaan.
1ste Kerstdag had ik met mijn familie afgesproken om rond acht uur te bellen. Ik had een pakketje naar Nederland gestuurd met wat kleinigheidjes en had een spelletje besteld. Joyce had dit voor mij ingepakt en op Kerstavond stiekem onder de kerstboom gelegd. Ik had ook wat cadeaus gekregen die mijn zussen voor mij hadden uitgepakt. We hadden als afsluiter nog een leuke groepsfoto gemaakt. Het is toch raar mijn eerste Kerst die ik niet vier met mijn ouders en zussen.
Ik ging met een klein groepje Surinaamse monopoly doen en ik ben 2de geworden van de vijf mensen. Na een tijd hadden we ook geen zin meer omdat het spel 2,5 uur duurde! Daarna had ik meegeholpen met een salade maken en de overige voorbereidingen voor de BBQ. Het was heel erg gezellig om te BBQen met de groep en we hebben leuke maar vooral ook gekke foto’s met elkaar gemaakt.
2de Kerstdag ging ik met een klein groepje naar de dierentuin en daarna zouden we lekker lunchen in de Palmentuin en gezellig uiteten gaan. De dierentuin was echt leuk maar heel erg klein in vergelijking met Nederland. Voor de lunch in de Palmentuin moest iedereen eigen hapjes maken en dit meenemen. Zoals je op de foto’s ziet, zag dit er lekker uit en dat was het ook. We hebben nog een kaartspelletje gedaan en er was super veel eten over. Er waren twee zwervers dichtbij ons en die hebben we wat eten en drinken gegeven. Niemand hoort met Kerst alleen te zijn vind ik en iedereen moet ook eten krijgen. Ze waren heel erg dankbaar voor het eten en hierdoor werden wij ook blij. We gingen niet meer uiteten omdat er heel veel vlees over was van de BBQ. Dus we gingen nog een keer BBQen wat ik helemaal niet erg vind natuurlijk. Ook dit was een leuke en geslaagde dag.

Dit was mijn lange reisverslag. Sorry hiervoor maar ik kon het niet inkorten doordat ik twee grote trips had gedaan.
Wat nog op de planning staat voor de komende 2,5 week:
- Oud en Nieuw
- Brokopondomeer (1 dag)
- Kookcursus
- 5 km lopen over de grote brug
- Relaxen en afscheid nemen van Suriname.

Xxx Naomi